Gezang 292: vers 1 en 6 (Uuren Dagen Maanden Jaren)

Uren, dagen, maanden, jaren is een oud lied dat vaak gezongen wordt bij kerkdiensten op oudejaarsavond 31 december. De tekst is van Rhijnvis Feith (1753-1824). De melodie is van A. Albert.

Ontstaan
Het lied verscheen voor het eerst als gezang 160 in de Evangelische Gezangen van 1807. Getoonzet door A. Albert werd het lied opgenomen in de populaire liedbundel Kun je nog zingen, zing dan mee.

Feith had het in 1805 al gepubliceerd in het tweede deel van zijn uitgave Proeve van eenige gezangen voor den openbaaren godsdienst. Daarin was het het tweede gezang:

NIEUWJAARS-LIED.
OP DE WIJZE: God zal mij zijn aanzicht tonen. Uit SCHUTTE.


vers 1

Uuren, dagen, maanden, jaaren,
‍Vliegen als een schaduw heên.
Ach! wij vinden, waar wij staaren,
Niets bestendigs hier beneên!
Op den weg, dien wij betreden,
Staat geen voetstap, die beklijft:
‍Al het heden wordt voorleden,
Schoon ‘t ons’ toegerekend blijft!

vers 6

Snelt dan, jaaren, snelt vrij heenen
Met uw blijdschap en verdriet.
Welk een ramp ik moog beweenen,
God, mijn God, verandert niet.
Blijft mij alles hier begeven;
Voortgeleid door zijne hand,
Schouw ik uit dit nietig leven
In mijn eeuwig Vaderland.